Tahiti
wyspa na Oceanie Spokojnym, największa w archipelagu Wysp Towarzystwa (Polinezja Fr.), w grupie Wysp na Wietrze;
[taitị] 
,
, Tahiti
Encyklopedia PWN
pow. 1042 km2; ok. 180 tys. mieszk., gł. ludność rdzenna, także Francuzi i Chińczycy; otoczona rafami koralowymi; składa się z 2 części górzystych: Wielkiej Tahiti (Tahiti-Nui) i Małej Tahiti (Tahiti-Iti), połączonych wąskim (do 2 km), nizinnym przesmykiem Taravao; najwyższy szczyt — wygasły wulkan Orohena, 2237 m (na Wielkiej Tahiti); liczne rzeki płyną w głębokich i wąskich dolinach; gł. uprawy: palma kokosowa, banany, rośliny bulwiaste, wanilia, trzcina cukrowa, kawa, ananasy; połów ryb, pereł; 1990 Tahiti odwiedziło 132 tys. turystów zagr. (nie licząc uczestników rejsów wycieczkowych); gł. m. Papeete (stol. Polinezji Fr.).
