Szkoła Główna Warszawska
 
Encyklopedia PWN
Szkoła Główna Warszawska,
uczelnia o charakterze uniwersyteckim,
działająca 1862–69 w Warszawie, na miejsce zamkniętego 1831 Uniwersytetu Warszawskiego, jej powstanie było związane z przywróceniem 1861 samorządu szkolnego w Królestwie Pol. i z działalnością A. Wielopolskiego — dyr. Komisji Wyznań Rel. i Oświecenia Publicznego; miała 4 wydziały: filol.-hist., lekarski, mat.-fiz., prawa i administracji; jej rektorem był J. Mianowski, ponadto wykładali m.in.: T. Chałubiński, B. Dybowski, L.M. Hirszfeld, W.E.J. Holewiński, J. Natanson, W. Szokalski, W. Taczanowski. Sz.G.W. odegrała ważną rolę w życiu umysłowym Królestwa Pol., stając się ośr. najnowszych prądów filoz. i nauk.; jej wychowankami byli m.in.: J.N. Baudouin de Courtenay, P. Chmielowski, Z. Gloger, A. Kraushar, B. Prus, H. Sienkiewicz, A. Świętochowski.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia