Szeligowski Tadeusz

Szeligowski Tadeusz, ur. 15 IX 1896, Lwów, zm. 10 I 1963, Poznań,

kompozytor i pedagog muzyczny.

1947–50 dyr. Państw. Wyższej Szkoły Operowej oraz filharmonii w Poznaniu; od 1950 profesor PWSM w Poznaniu, od 1951 — PWSM w Warszawie; jego uczniami byli m.in. A. Bloch, H. Czyż, A. Koszewski, W. Kotoński, Z. Penherski, W. Rudziński; w twórczości wykazywał tendencje do archaizacji, nawiązywał też do pol. folkloru muz.; orkiestrowe uwertury, suity, Koncert fortepianowy (1941), utwory kamer. (Kwintet na instrumenty dęte 1952), fortepianowe (Sonatina 1940), chóralne, kantaty, pieśni (Pieśni zielone 1930), opery (Bunt żaków, do libretta R. Brandstaettera, wyst. Wrocław 1951, Krakatuk, Gdańsk 1955, Teodor gentleman, Wrocław 1963), balety (Paw i dziewczyna, wyst. Wrocław 1949, Mazepa, Warszawa 1959); 1951 otrzymał nagrodę państw. I st. (wspólnie z R. Brandstaetterem).

Bibliografia

Tadeusz Szeligowski. Studia i wspomnienia, red. F. Woźniak, Bydgoszcz 1987.