Szczuczyn, Ščučyn, ros. Szczucin, Ščučin,
m. na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, nad Turią (prawy dopływ Niemna), na wschód od Grodna.
Szczuczyn
Encyklopedia PWN
— 16,2 tys. mieszk. (2019). Od ok. 1500 własność Radziwiłłów, w XVIII w. m.in. Józefowiczów-Hlebowiczów i rodziny Scipio del Campo, która 1726 ufundowała (przy kościele parafialnym) kolegium pijarskie; od 1795 w zaborze ros.; w 1. poł. XIX w. Szczuczyn należał do Druckich-Lubeckich; w okresie międzywojennym w granicach Polski; IX 1939–41 pod okupacją sow., 1941–44 — niem., do VI 1942 getto (Niemcy zamordowali wszystkich więźniów); 29 IV 1944 nieudany atak na Szczuczyn oddziału AK pod dowództwem J. Piwnika („Ponury”); 1945–91 w Białorus. SRR; od 1962 miasto. Przemysł spoż., drzewny; kościół Pijarów (1829), pałac Druckich-Lubeckich (pocz. XIX w.).
