Szahdżahan
 
Encyklopedia PWN
Szahdżahan
[pers., ‘pan świata’],
Śahdźahan, przed 1616 książę Churram Szihabuddin Muhammad, z dynastii Wielkich Mogołów, ur. 5 I 1592, Lahore, zm. 22 I 1666, Agra,
władca indyjski 1628–58, syn Dżahangira.
Jego panowanie było okresem największej świetności dynastii; rozciągnął władzę Mogołów na Dekan: przyłączył sułtanaty Daulatabad, Golkondę, uzależnił Bidźapur, jednak utracił Kandahar; zasłynął jako budowniczy, z okresu jego panowania pochodzą: mauzoleum Tadż Mahal i Meczet Perłowy w Agrze, Czerwony Fort i wielki meczet Dżama Masdżid w Delhi; 1658 Szahdżahan został dożywotnio uwięziony w twierdzy w Agrze przez swojego syna Aurangzeba.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Agra, Tadż Mahal, mauzoleum Mumtaz Mahal — małżonki wielkiego mogoła Szahdźahana, poł. XVII w. (Indie) fot. E. i K. Dębiccy/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Agra, Tadż Mahal, mauzoleum z poł. XVII w. (Indie) fot. K. i A. Mazurkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia