synchrotron

synchrotron

[gr.],

fiz. rodzaj kołowego (cyklicznego) akceleratora cząstek naładowanych;

w synchrotronie cząstki krążą po stałych orbitach, na których utrzymuje je początkowo niewielkie i wzrastające wraz z energią cząstek pole magnet.; przyspieszenie cząstek następuje w szczelinie rezonatora zasilanego napięciem wielkiej częst. — stałym (synchrotron elektronów) lub modulowanym (w celu kompensacji relatywistycznego przyrostu masy; synchrotron protonów); w synchrotronie osiąga się ob. energie protonów do 1 TeV, elektronów do ok. 47 GeV (mniejsze ze względu na emisję promieniowania synchrotronowego). Synchrotronową metodę przyspieszania cząstek podali niezależnie 1944 W.I. Weksler i 1945 E.M. McMillan.