superpozycji zasada,
fiz.:
superpozycji zasada
Encyklopedia PWN
1) w mechanice zasada głosząca, że suma przyczyn (np. działających sił) wywołuje skutek (np. przemieszczenie, naprężenie) będący sumą skutków pochodzących od poszczególnych przyczyn;
2) w elektrodynamice podstawowa zasada określająca właściwości niektórych pól, np. elektromagnetycznych; głosi: jeśli z 2 układów ładunków elektr. (prądów) jeden wytwarza pole elektromagnetycznych, które charakteryzują wektory natężenia pola elektr. 1 i natężenia pola magnet. 1, a drugi — pole, które charakteryzują odpowiednio wektory 2 i 2, to obydwa razem wytwarzają pole określone sumami geom. tych wektorów = 1 + 2, = 1 + 2;
3) w mechanice kwantowej zasada superpozycji głosi: jeśli istnieją 2 stany układu fiz. opisane funkcjami falowymi ψ1 i ψ2, to istnieje też stan opisany funkcją falową ψ3 = aψ1 + bψ 2 (a i b — dowolne liczby zespolone).