superpozycji zasada

superpozycji zasada,

fiz.:

1) w mechanice zasada głosząca, że suma przyczyn (np. działających sił) wywołuje skutek (np. przemieszczenie, naprężenie) będący sumą skutków pochodzących od poszczególnych przyczyn;

2) w elektrodynamice podstawowa zasada określająca właściwości niektórych pól, np. elektromagnetycznych; głosi: jeśli z 2 układów ładunków elektr. (prądów) jeden wytwarza pole elektromagnetycznych, które charakteryzują wektory natężenia pola elektr. ₁ i natężenia pola magnet. ₁, a drugi — pole, które charakteryzują odpowiednio wektory ₂ i ₂, to obydwa razem wytwarzają pole określone sumami geom. tych wektorów  = ₁ + ₂,  = ₁ + ₂;

3) w mechanice kwantowej zasada superpozycji głosi: jeśli istnieją 2 stany układu fiz. opisane funkcjami falowymi ψ₁ i ψ₂, to istnieje też stan opisany funkcją falową ψ₃ = aψ₁ + bψ ₂ (a i b — dowolne liczby zespolone).