sukulenty
 
Encyklopedia PWN
sukulenty
[łac. succus ‘sok’],
rośliny gruboszowate, zw. pot. gruboszami lub tłustoszami,
rośliny suchych siedlisk, należące do ekol. grupy kserofitów (suchorostów), gromadzące zapasy wody w specjalnej tkance miękiszowej (tzw. tkanka wodna), która wypełnia często prawie całą roślinę;
wykazują wiele przystosowań ograniczających transpirację, np. często u nich spotykane: kształt kulisty lub walcowaty, żebra, gęste ciernie i włoski, redukcja liści, gruby nabłonek, woskowy nalot, zagłębione szparki oddechowe; w zależności od tego, gdzie jest magazynowana woda, rozróżnia się sukulenty łodygowe (np. kaktusy, wilczomlecze), liściowe (aloesy, agawy, grubosze, przypołudniki) i — najrzadziej spotykane — sukulenty korzeniowe; do sukulentów zalicza się większość kaktusów, a także gat. należące do innych rodzin, w Polsce — rozchodniki i rojniki; najliczniej występują w cieplejszych strefach klim. — tropik. i subtropik.; liczne gat. są uprawiane w mieszkaniach i szklarniach jako cenne rośliny ozdobne.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Aloes drzewiasty, Aloe arborescens fot. L. Zielaskowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia