suiboku-ga
 
Encyklopedia PWN
suiboku-ga
[jap., ‘malarstwo wodą i tuszem’],
przewodni styl w malarstwie japońskim okresu Muromachi (XIV–XVI w.);
powstał w XIV w. w wyniku importowania chiń. malowideł z okresu dyn. Song i dyn. Yuan przez mnichów zen; charakteryzował się zdecydowanym duktem pędzla oraz niuansami bieli i czerni, z okazjonalnym wykorzystaniem lekko kładzionego koloru; znany z kakemono lub malowideł ściennych; z monastycznych kręgów rozprzestrzenił się w środowisku świeckim, co łączyło się ze zmianą tematyki: od panteonu bóstw, patriarchów, eremitów, roślin i zwierząt o znaczniu symbol. do malarstwa krajobrazowego; wysoko cenili go zarówno mnisi zen, jak i samuraje; rozwijał się do pocz. okresu Edo; jednym z największych twórców w stylu s. był Shūbun.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia