Stabro Stanisław, właśc. S. Zbigniew Bryndza, ur. 23 VIII 1948, Świdnica,
poeta, krytyk literacki, historyk literatury;
Stabro Stanisław
Encyklopedia PWN
od 1972 pracownik nauk. Uniw. Jagiellońskiego; był związany z ruchem Nowej Fali; wiersze S. (m.in. zbiory Na inne głosy rozpiszą nasz głos 1978, Korozja. Wiersze z lat 1982–1984 1989, Życie do wynajęcia 1996), zazwyczaj utrzymane w ciemnej tonacji, są świadectwem zarówno subiektywnych doznań jednostki oraz jej egzystencjalnej kondycji, jak i losu zbiorowego — historii, martyrologii, nar. mitów i obsesji; S. bada zjawiska w prozie i poezji pol. XX w., uwzględniając zwłaszcza problematykę pokolenia lit. (gł. wojennego); Chwila bez imienia. O poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (1992), Zamknięty rozdział. Szkice o polskiej poezji współczesnej (1994), Poezja i historia. Od Żagarów do Nowej Fali (1995), Od Emila Zegadłowicza do Andrzeja Bobkowskiego: o prozie polskiej XX wieku (2002); Wiersze wybrane (1995).
