społeczne życie zwierząt

społeczne życie zwierząt,

kompleks interakcji i zjawisk między osobnikami jednego lub różnych gat., przejawiających się w antagonizmie, walkach, neutralizmie lub współdziałaniu u zwierząt, a także tworzeniu tzw. zbiorowości społ. (czasem zw. zespołami), wynikających zarówno z tzw. czynników dalszych (ang. ultimate factors), którymi zajmuje się socjobiologia, jak i bliższych (ang. proximate factors; zachowanie się zwierząt), np. strachu lub atrakcji i więzi społ., czyli stosunków, połączeń i zależności łączących je w zbiorowość.

Na występowaniu więzi społ. opierają się zwierzęce zbiorowości różnych typów i szczebli, zarówno rodzinne (rodzina, kolonia, społeczeństwo owadów), jak też nierodzinne (np. tzw. żłobki pingwinów, stado); społeczne życie zwierząt może też przejawiać się w rozpraszaniu się osobników, np. w terytorializmie (powstanie strefy bronionej przed osobnikami tego samego gat.). W tworzeniu zgrupowań działają różne czynniki, np. przyciąganie społ., dystans osobniczy, zachowanie agonistyczne. Charakterystycznymi cechami zbiorowości zwierzęcej są: wpływ grupy na zachowanie się osobnika, naśladowanie innych osobników, tendencja do tworzenia hierarchii społecznej (hierarchia u zwierząt), występowanie porozumiewania się zwierząt.