Spoleto
 
Encyklopedia PWN
Spoleto,
m. w środkowych Włoszech, w regionie Umbria, w Apeninie Umbryjsko-Marchijskim, na północny wschód od Terni. —
— 39 tys. mieszk. (2009); przemysł spoż., cementowy, włók., metal.; rzemiosło artyst.; znany ośr. turyst.; muzea. W pobliżu S. wydobycie węgla brunatnego.
Historia. Założone ok. VI w. p.n.e. — ośr. plemienia Welumbrów, później miasto etruskie; od 241 p.n.e. kolonia rzymska Spoletium; rozkwit w okresie cesarstwa rzymskiego dzięki strategicznemu usytuowaniu przy via Flaminia; od IV w. siedziba biskupstwa; od 571 stol. księstwa longobardzkiego; w poł. X w. weszło w skład cesarstwa, 1155 zburzone przez ces. Fryderyka I Barbarossę; 1213 włączone do Państwa Kośc. (ostatecznie 1354), dzieliło jego losy; od 1860 w zjednoczonym Królestwie Włoskim.
Zabytki. Pozostałości budowli rzymskich: teatr (I w. p.n.e.), Łuk Druzusa (23 r. n.e.), amfiteatr (II w. n.e.); bazylika S. Salvatore (IV–VI w. przebudowana); krypta S. Ansano (VII w., freski bizant. X–XI w.); kościoły rom.: S. Eufemia (X w.), SS. Giovanni e Paolo (XI w.), S. Gregorio Maggiore (XI–XII w.), S. Pietro (XI–XIII w.), katedra (XII–XV w.); kościoły got.: S. Domenico (XIII w.) i S. Nicolo (XIV w.); kościoły renes.: Tempietto della Manna d’Oro i Madonna di Loreto (obydwa z XVI w.); barok. kościół S. Filippo (XVII w.); Palazzo Comunale (XII, XVIII w.); most delle Torri (XIV w.); zamek (XIV, XV w.); Palazzo Arroni (XV–XVI w.); liczne domy i pałace (XVII–XVIII w.); na wzgórzu Monteluco kościół S. Giuliano (XII w.); klasztor św. Franciszka (XIII w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Spoleto, akwedukt rzymski, I w. n.e. (Włochy)fot. R. Gołędowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia