Solomọs Dhionịsios
 
Encyklopedia PWN
Solomọs Dhionịsios, Dionỵsios Solomọs, ur. ur. między 15 III a 15 IV 1798, Zakinthos, zm. 9 II 1857, Kerkira (Korfu),
poeta grecki.
Twórca poet. Szkoły Jońskiej, inspirowanej rewolucyjnym nurtem romantyzmu; zwrócił się ku lud. tradycjom nar., stawiając sztuce za gł. cel służenie narodowi i wolności; w utworze prozą Diạloghos (1824), o charakterze rozprawy z zakresu poetyki, dowodził nar. wartości języka ludu (demotyku), dając wzór jego zapisu w poezji i prozie; autor sonetów, ballad, wierszy, poematów, w których nowatorskim, metaforycznym językiem wyraził najważniejsze konflikty swoich czasów, bogactwo myśli i uczuć; do najsłynniejszych poematów Solomosa należą: Hymn do wolności (1823), którego fragment stał się 1864 hymnem państw., Wolni oblężeni (1826), gloryfikujący poświęcenie życia dla idei wolności, prekursorski w stosunku do eur. symbolizmu, Lạmbros (1833), nawiązujący do wzorów bajronicznych; pol. przekłady wierszy w Antologii poezji nowogreckiej (1970) i zbiorze Poeci Nowej Grecji (1972, 1987).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia