Skriabin Aleksandr N.
 
Encyklopedia PWN
Skriabin Aleksandr N., ur. 6 I 1872, Moskwa, zm. 27 IV 1915, tamże,
ros. kompozytor i pianista;
wybitny przedstawiciel ekspresjonizmu w muzyce; 1898–1903 profesor konserwatorium w Moskwie; twórca filoz. koncepcji muzyki, mającej uszlachetniać słuchaczy przez wprowadzanie ich w stan ekstazy; zarówno w twórczości fortepianowej, pozostającej początkowo pod wpływem F. Chopina i F. Liszta, jak i symfonicznej Skriabin znacznie wzbogacił harmonikę (akordy o budowie kwartowej i tzw. akord prometejski: c–fis–b–e1–a1–d2); inna jego koncepcja, syntezy sztuk (muzyki, tańca, plastyki), przejawiająca się w poemacie Prometeusz wprowadzeniem gry świateł uzyskiwanej na tzw. clavier à lumière, miała się urzeczywistnić w nie ukończonym misterium L’acte préalable; utwory symfoniczne (3 symfonie: I E-dur 1900, z chórami i solistami, III c-moll „Boski poemat” 1903; poematy: Poemat ekstazy 1907, Prometeusz — poemat ognia na orkiestrę, chór i organy 1910), fortepianowe (10 sonat, preludia, etiudy, mazurki, nokturny, impromptus, poematy, Koncert fis-moll 1897); pol. wybór listów Cały jestem pragnieniem nieskończonym! (1976).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia