skoki narciarskie
 
Encyklopedia PWN
przy ocenie skoku uwzględnia się jego długość oraz styl (m.in. prowadzenie nart podczas skoku, prawidłowe lądowanie); konkurencja olimpijska: od 1924 — s.n. na średniej skoczni, od 1964 — na dużej skoczni; mistrzostwa świata: od 1925 — na średniej skoczni, od 1962 — na dużej skoczni, od 1972 — na skoczniach mamucich (tzw. loty narciarskie); do najważniejszych zawodów w s.n. należą: konkursy o Puchar Świata (od 1979) oraz Konkurs Czterech Skoczni (Obersdorf, Garmisch-Partenkirchen, Innsbruck, Bischofshofen) organizowany corocznie od 1953; największe osiągnięcia: mistrzostwo olimpijskie — W. Fortuna (1972) K. Stoch (2014), srebrny i brązowy medal olimpijski — A. Małysz (2002), mistrzostwo i wicemistrzostwo świata w Lahti (2001), Val di Fieme (2003), Sapporo (2007) — A. Małysz, zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni (2001) i klasyfikacji Pucharu Świata 2001, 2002, 2003, 2007 — A. Małysz, mistrzostwo świata w Val di Fieme (2013) i klasyfikacji Pucharu Świata 2014 — K. Stoch, wicemistrzostwo świata — S. Marusarz (1938), A. Łaciak (1962), brązowy medal mistrzostw świata w lotach narciarskich — P. Fijas (1979). S.n. wchodzą w skład kombinacji klasycznej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia