Siger z Brabancji

Siger z Brabancji, Siger z Brabantu, ur. ok. 1240, zm. ok. 1281,

filozof; wykładowca Uniw. Paryskiego;

gł. przedstawiciel awerroizmu łacińskiego; przyjmując, że przyczyną sprawczą wszystkiego jest Bóg, sądził jednak, że objawiona prawda o stwarzaniu „z niczego” jest na gruncie filozofii wewnętrznie sprzeczna; głosił, że stworzony świat jest wieczny; szczególnie jest znana jego koncepcja jedności intelektu, wg której jednostkowym ludziom przysługują tylko dusze zmysłowe, a człowiek staje się „zwierzęciem rozumnym” dzięki powiązaniu jego zmysłów z jednym dla wszystkich ludzi intelektem oddzielonym; poglądy Sigera wywołały żywą polemikę ze strony innych filozofów oraz zarzuty teologów, którzy przypisywali mu głoszenie teorii 2 sprzecznych prawd (filoz. i objawionej); 1277 tezy Sigera zostały ostatecznie potępione przez biskupa Paryża.