Serocki Kazimierz, ur. 3 III 1922, Toruń, zm. 9 I 1981, Warszawa,
kompozytor i pianista;
Serocki Kazimierz
Encyklopedia PWN
czł. tzw. Grupy 49 (wraz z T. Bairdem i J. Krenzem); współinicjator festiwalu „Warszawska Jesień”; początkowo występował też jako pianista; twórczość Serockiego, inspirowana początkowo folklorem i stylem neoklas., od końca lat 50. nawiązywała do dodekafonii, punktualizmu, także do aleatoryzmu (A piacere na fortepian 1963); utwory orkiestrowe, odznaczające się znakomitym wyczuciem w łączeniu barw instrumentalnych (Epizody 1959, Freski symfoniczne 1964, Dramatic Story 1970), na różne zespoły instrumentów (Segmenti 1961, Continuum 1966, Swinging Music 1970, Impromptu fantasque 1973), Fantasia elegiaca na organy i orkiestrę (1972), Pianophonie na fortepian, urządzenie do elektronicznego przetwarzania dźwięku i orkiestrę (1978), utwory wok.-instrumentalne (Niobe 1966), cykle pieśni (Serce nocy 1956, Oczy powietrza 1957); 1972 Serocki otrzymał za swoją twórczość nagrodę państw. I stopnia.
