Scytowie,
nazwa nadana przez staroż. Greków koczowniczym ludom pochodzenia gł. irańskiego, zamieszkującym od VII w. p.n.e. do pierwszych wieków naszej ery stepy na północ od M. Czarnego.
Scytowie
Encyklopedia PWN
Dominującą rolę wśród Scytów odgrywały wojownicze plemiona pasterskie, koczujące między Dnieprem a Donem, zw. Scytami królewskimi; mniejsze grupy prowadziły osiadły tryb życia (nad dolnym Dnieprem i Bohem) — zw. Scytami rolnikami. Scytowie utrzymywali kontakty handl. z kupcami gr., dostarczając im m.in.: zboże, bydło, skóry, a także niewolników; naciskani przez plemiona trackie i sarmackie w III–II w. p.n.e., ograniczeni do rejonów dolnego Dniepru i stepowych obszarów Krymu, utworzyli państwo (k. obecnego Symferopola) o wysokiej kulturze (złotnictwo) istniejące do III w. n.e.
