Schleiermacher
niem. duchowny ewangelicki, działacz kośc. i oświat., wybitny teolog, filozof, filolog i pedagog.
[szlạiərmachər]
Friedrich Daniel Ernst, ur. 21 XI 1768, Wrocław, zm. 12 II 1834, Berlin,
Schleiermacher Friedrich Daniel Ernst
Encyklopedia PWN
Związany ze śląskim pietyzmem i wspólnotą braci morawskich; od 1796 kapelan szpitalny w Berlinie; od 1804 profesor teologii uniw. w Halle i od 1810 w Berlinie; rzecznik unii luteran i ewangelików reformowanych w Prusach; wywarł silny wpływ na rozwój teologii chrześc., etyki i hermeneutyki XIX–XX w., m.in. przez przezwyciężenie intelektualnych ograniczeń pietyzmu, krytykę ortodoksji ewangelickiej oraz szerokie uwzględnienie dorobku psychologii, hermeneutyki i filozofii egzystencji w badaniach teol.; autor 10 tomów kazań oraz m.in. dzieł: Reden über die Religion (1799) i Der christliche Glaube (1821), w których wiarę i uczucia uznał za istotę religii; koncepcje pedagogiczne Schleiermachera wywarły znaczny wpływ na rozwój myśli i praktyki pedag. w krajach niemieckich.
