Scarlatti Domenico
 
Encyklopedia PWN
Scarlatti
[skarlạtti]
Domenico Wymowa, ur. 26 X 1685, Neapol, zm. 23 VII 1757, Madryt,
syn Alessandra, wł. kompozytor, klawesynista i organista.
1709–14 był kapelmistrzem w prywatnym teatrze królowej Polski, Marii Kazimiery, w Rzymie, następnie na dworze króla Portugalii Jana V, od 1729 przebywał w Sewilli, od 1733 — w Madrycie jako nadworny klawesynista; twórczość S., charakterystyczna dla końcowej fazy baroku i początków klasycyzmu, znalazła najpełniejszy wyraz w utworach na klawesyn (zwłaszcza w jednoczęściowych, homofonicznych Essercizi per gravicembalo, zw. później sonatami), w których kompozytor rozwinął wirtuozowską fakturę klawesynową i stworzył podstawy formy sonatowej; ponadto klawesynowe suity, koncerty, fugi (m.in. popularna Fuga g-moll, zw. Kocią), 13 oper, oratoria, msze, kantaty, Stabat Mater.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia