sapropel
 
Encyklopedia PWN
sapropel
[gr. saprós ‘zgniły’, pēlós ‘błoto’, ‘muł’],
szlam gnilny,
ciemny muł gnilny zbiorników wodnych (gł. jezior), bogaty w substancje org. (w tym 40–75% węgla);
powstaje wskutek rozkładu szczątków org. w warunkach beztlenowych, z udziałem licznych saprobiontów; wydzielające się przy tym gazy (siarkowodór, metan, ditlenek węgla i in.) oraz brak tlenu, uniemożliwiają życie zwierząt i roślin w s.; odmiany: gytia — zawiera rozpoznawalne szczątki org. (gł. planktonu), dy — składa się z koloidalnych związków humusowych pochodzących z rozkładu materii roślinnej. W wyniku diagenezy i metamorfizmu s. powstają węgle kopalne zw. sapropelitami.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia