Santiago de Cuba
m. w południowo-wschodniej części Kuby, nad zat. Santiago de Cuba (M. Karaibskie);
[s. de kụba] 
,
, Santiago de Cuba
Encyklopedia PWN
— 433 tys. mieszk. (2018), ośr. adm. prow. Santiago de Cuba. Założone 1514 przez D. de Velazqueza; port wyjściowy dla konkwisty hiszp. w Meksyku i Ameryce Środkowej; prawa miejskie 1522; 1522–89 stol. wyspy; 1553 splądrowane przez korsarzy fr., 1662 — bryt.; niszczone też wielokrotnie przez trzęsienia ziemi; 1898 w pobliżu Santiago de Cuba. bitwa mor., która zadecydowała o klęsce Hiszpanii w wojnie hiszp.-amer. 1898; 26 VII 1953 atak grupy partyzantów pod wodzą F. Castro na koszary Moncada, będący prologiem rewolucji kubańskiej 1956–59. Drugie po Hawanie miasto kraju; gł. ośr. gosp. i kult.-nauk. wschodniej części kraju; rafineria ropy naftowej, przemysł maszyn., stoczn., warsztaty naprawcze taboru kol., przemysł spoż., włók. i in.; drugi co do wielkości port handl. Kuby (wywóz m.in. cukru), port rybacki; ważny węzeł komunik. (końcowa stacja linii kol. z Hawany); międzynar. port lotn.; uniw. (zał. 1947); biblioteki; ważny ośrodek turyst.; muzea; twierdza El Morro (1. poł. XVII, XVIII w.), katedra (pocz. XVIII, przebudowa 2. poł. XVIII w.) zabytkowe domy mieszkalne, budowle z XX w., m.in. ratusz; zabytki S. de C. zostały wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
