Sansovino Jacopo
 
Encyklopedia PWN
Sansovino Jacopo, właśc. J. Tatti, ur. 2 VII 1486, Florencja, zm. 27 XI 1570, Wenecja,
wł. architekt i rzeźbiarz.
Wybitny przedstawiciel renesansu weneckiego; uczeń Andrei S., od którego przyjął nazwisko; działał we Florencji i Rzymie (od 1506 w kręgu Sangalla i Bramantego); od 1529 gł. architekt Rep. Weneckiej; gł. dzieła arch. w Wenecji: Palazzo della Zecca (1536), Palazzo Corner (1533–37), kościół S. Francesco della Vigna (1534), Libreria Vecchia (1537–54), Logetta (1537–46) i Scuola Grande della Misericordia (1532–63); gł. dzieła rzeźbiarskie: płaskorzeźby i rzeźby w bazylice Św. Marka (1537–43), figury Marsa i Neptuna na schodach Pałacu Dożów, nagrobki i rzeźby portretowe; brązowe drzwi do zakrystii kościoła S. Marco (1545–63), płaskorzeźby w bazylice Św. Antoniego w Padwie; Sansovino wywarł silny wpływ na rozwój weneckiej architektury XVI w.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Sansovino Jacopo, Libreria Vecchia w Wenecji, plac Św. Marka 1537–52 (Włochy) fot. J. Kilian/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia