Samotraka
 
Encyklopedia PWN
Samotraka, Samothrạki, Samothrákē,
wyspa grecka w północno-wschodniej części M. Egejskiego, w regionie Macedonia Wsch. i Tracja;
ok. 3 tys. mieszk.; powierzchnia 180 km2; górzysta (Saos, wys. 1448 m); hodowla owiec i kóz, uprawa zbóż, oliwek, winorośli; połów ryb i gąbek; gorące źródła miner.; turystyka; gł. m. — Samotraka
Historia. Od ok. 1200 p.n.e. zamieszkana przez Traków, ok. 700 p.n.e. skolonizowana przez Greków; słynęła z największego ośr. kultu i misteriów Wielkich Bogów (Kabirów); wykopaliska (fr., austr., czeskiej, amer. 1856–1955 — z przerwami) koło staroż. Pakopolis odsłoniły ruiny świętego okręgu o przedgr. tradycjach, zmonumentalizowanego w okresie hellenistycznym. Okrąg poprzedzony propylonem (ufundowany przez Ptolemeusza II Filadelfosa, ok. 280 p.n.e.) i otoczony murem (VII w. p.n.e.) zawierał m.in.: anaktoron, t.j. salę wtajemniczeń (pocz. III w. p.n.e.; na miejscu założenia z ok. IX w. p.n.e. wielokrotnie przebudowywanego), tzw. Nową Świątynię (ok. 320 p.n.e.), sale ekswotów (IV w. p.n.e.), Arsinoejon w kształcie tolosu (ok. 280 p.n.e.), monumentalny ołtarz (ok. 330 p.n.e.), wielki portyk, teatr (II w. p.n.e.) i fontannę ze słynną rzeźbą Nike (Nike z Samotraki); od 1955 zabytki z wykopalisk w miejscowym muzeum.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia