Salieri Antonio
 
Encyklopedia PWN
Salieri Antonio, ur. 18 VIII 1750, Legnago (Lombardia), zm. 7 V 1825, Wiedeń,
wł. kompozytor i kapelmistrz;
od 1766 na dworze w Wiedniu, od 1774 kapelmistrz opery wł. tamże, od 1788 kapelmistrz cesarski; jego uczniami byli m.in.: L. van Beethoven, J.N. Hummel, G. Meyerbeer, F. Schubert, F. Liszt; posądzany bezpodstawnie o otrucie W.A. Mozarta, z którym rywalizował (bohater poematu A.S. Puszkina, także opery N.A. Rimskiego-Korsakowa, dramatu P. Shaffera Amadeusz — ekranizacja M. Formana); w twórczości operowej nawiązywał do zdobyczy Ch.W. Glucka; 39 oper (m.in. Semiramide 1782, Les Danaïdes 1784, Tarare 1787, wyst. 1793 w Warszawie pt. Axur, król Ormus), symfonie, koncerty, oratoria, msze, kantaty, Requiem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia