Saint-Quentin
m. w północnej Francji, w Hauts-de-France, w dep. Aisne, nad Sommą.
[sę kãtę̣] 
,
, Saint-Quentin
Encyklopedia PWN
— 52 tys. mieszk. (2010); ośrodek celtyckiego plemienia Wiromanduów; rzymskie m. Augusta Viromanduorum. W średniowieczu słynne z wyrobu płótna; znane miejsce pielgrzymek do grobu św. Kwintyna i licznych klasztorów; teren wielu bitew i operacji wojennych: 1557 klęska Francuzów w walkach z Hiszpanią, dwukrotnie ciężkie starcia (1870 i 1871) w czasie wojny fr.-pruskiej; podczas I wojny świat. od VIII 1914 okupowane przez Niemców i po ewakuacji mieszkańców włączone do tzw. pozycji Zygfryda (Hindenburga linia); wyzwolone przez armię fr. X 1918. przemysł gł. włók. (wełn., bawełn., lniarski) oraz odzieżowy, chem., maszyn.; węzeł drogowy przy magistralnej linii kol. Paryż–Bruksela; Musée Lécuyer; kolegiata St. Quentin (XIII–XV w.); ratusz (XIV–XVI w.) z fasadą w stylu flamboyant.
