Sahel, Sahel Tropikalny,
region geogr. w Afryce, stanowi długi (ok. 6000 km) i stosunkowo wąski (ok. 300 km) pas przejściowy od pustyń Sahary na północy do strefy sawann na południu, często uznawany za północną część regionu Sudan;
Sahel
Encyklopedia PWN
nie ma wyraźnych granic, za północną granicę przyjmuje się najczęściej izohietę 200 mm średnich opadów rocznych (niekiedy 100 mm), za południową — izohietę 500 mm (niekiedy mniej); na zachodzie Sahel sięga do O. Atlantyckiego, na wschodzie — do sudańskiego wybrzeża M. Czerwonego (czasami Sahel rozszerza się o półsuche obszary Erytrei, północnej Etiopii, Dżibuti i Somalii); za granicę wschodnią uznaje się także granicę polit. między Czadem i Sudanem. Do krajów wchodzących w skład Sahelu najczęściej zalicza się południową Mauretanię, Senegal, Mali, Niger, Burkinę Faso, Czad, Rep. Zielonego Przylądka. Pora sucha trwa 9–11 mies.; opady nieregularne (najwyższe zwykle w sierpniu), bardzo zmienne w poszczególnych latach, zdarzają się kilkuletnie okresy suche bądź wilgotne. Na północny półpustynie, na południu suche sawanny z akacjami; bujniejsza roślinność występuje tylko w dolinach rzek okresowych i epizodycznych. Sahel jest przede wszystkim obszarem koczowniczego pasterstwa, gł. bydła oraz kóz i owiec; uprawa roli gł. na terenach sztucznie nawadnianych; podstawowe uprawy: sorgo, proso, bawełna, orzeszki ziemne. Susza 1968–74 spowodowała poważne straty w gospodarce i w ludziach oraz gwałtowny rozwój procesów pustynnienia, m.in. wyniszczenie roślinności (zwłaszcza drzewiastej), wywiewanie gleb, powstawanie wydm, zanik wód powierzchniowych, obniżenie poziomu wód podziemnych. W latach późniejszych nieregularne opady (przeważnie poniżej średnich), okresowo katastrofalne susze (np. 1981–84 w Sudanie i krajach sąsiednich) przyspieszają pustynnienie, powodują klęski głodu oraz utrudniają rekonstrukcję gospodarki.
