sabelianizm
 
Encyklopedia PWN
sabelianizm,
jedna ze starożytnych doktryn antytrynitarnych (antytrynitaryzm), głoszona przez przybyłego ok. 215 do Rzymu Libijczyka Sabeliusza (stąd nazwa);
sabelianizm zanegował istotową odrębność osób Trójcy Świętej, głosząc, że istnieje tylko jeden Bóg, który w swym działaniu objawił się jako Zbawiciel (Chrystus) i Uświęciciel (Duch Święty); osoby Trójcy Świętej były uznawane w doktrynie sabelianizmu za 3 różne aspekty jednego Bóstwa: substancję (Ojciec), myśl (Syn) i wolę (Duch Święty); naukę Sabeliusza szczególnie ostro potępili patriarcha Dionizy Aleksandryjski oraz papież Kalikst I; doktryna sabelianizmu rozpowszechniała się w Afryce Północnej, Azji Mniejszej i Mezopotamii; przetrwała do IV w.; w czasach nowożytnych poglądy zbliżone do sabelianizmu głosili socynianie i częściowo E. Swedenborg.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia