Rzewuski Seweryn
 
Encyklopedia PWN
Rzewuski Seweryn, ur. 13 III 1743, Podhorce, zm. 11 XII 1811, Hulaki (Wołyń),
syn Wacława, hetman polny koronny;
uczestnik konfederacji radom. 1767, przeciwnik polit. równouprawnienia innowierców; dobrowolnie towarzyszył ojcu na zesłaniu w Kałudze (do 1773); od 1775 związany z hetmanem F.K. Branickim, jeden z przywódców magnackiej opozycji, występował przeciwko Radzie Nieustającej; rzecznik zachowania dawnego ustroju społ.-polit. Rzeczypospolitej, podczas Sejmu Czteroletniego (1788–92) zwalczał program reform w licznych pismach publicyst., m.in. O sukcesji tronu w Polszcze (1789); związany z dworem ros., 1792 współtwórca i przywódca konfederacji targowickiej; po wybuchu powstania kościuszkowskiego 1794 schronił się w Wiedniu, po 1795 mieszkał w swych dobrach na Ukrainie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia