Rugia

Rugia, Rügen ,

wyspa na Morzu Bałtyckim, należy do Niemiec (Meklemburgia-Pomorze Przednie), połączona groblą z lądem koło m. Stralsund;

pow. 926,4 km²; z przybrzeżnymi wyspami (największe Hiddensee, Ummanz) stanowi jednostkę adm. Rugii (973 km², 77 tys. mieszk. — 2006); gł. m.: Bergen, Sassnitz; większa część powierzchni Rugii jest pagórkowata (wzgórza morenowe); wybrzeże silnie rozczłonkowane licznymi zatokami, w północno-wschodniej części Rugii 2 duże półwyspy — Jasmund (z kredowymi wzniesieniami — do 161 m) i Wittow, połączone ze sobą i trzonem wyspy wąskimi, piaszczystymi mierzejami; klimat umiarkowany ciepły, mor.; średnia temp. w styczniu –0,5°C, w lipcu 16,5°C, roczna suma opadów ok. 600 mm; ludność trudni się rolnictwem (zwłaszcza hodowlą bydła oraz uprawą zbóż, ziemniaków, buraków cukrowych), rybołówstwem oraz wydobyciem i przetwórstwem kredy; przemysł spoż. (zwłaszcza rybny), materiałów budowlanych; gęsta sieć kol. i drogowa; komunikacja promowa; gł. porty Sassnitz (prom do Trelleborga w Szwecji) i Mukran (prom do Kłajpedy na Litwie); region turyst.; liczne kąpieliska morskie.

Historia.

W starożytności zamieszkana przez germańskie plemię Rugiów, we wczesnym średniowieczu przez słow. Ranów (Arkona); 1168–1325 w posiadaniu Danii, schrystianizowana, następnie pod władzą książąt pomor.; od 1648 należała do Szwecji, od 1815 do Prus.