Rubinowicz Wojciech
 
Encyklopedia PWN
Rubinowicz Wojciech, ur. 22 II 1889, Sadagóra (Bukowina), zm. 13 X 1974, Warszawa,
fizyk;
1920–22 profesor uniwersytetu w Lublanie, od 1922 — Politechniki Lwow., od 1937 — uniw. we Lwowie, od 1946 — Uniwersytetu Warszawskiego; od 1931 czł. PAU, od 1952 — PAN; autor prac gł. z zakresu kwantowej teorii promieniowania, teorii dyfrakcji, elektrodynamiki i fizyki mat.; 1917 udowodnił w ramach teorii Kirchhoffa równoważność teorii powstawania zjawisk dyfrakcyjnych A.J. Fresnela i Th. Younga, 1918 odkrył reguły wyboru i polaryzacji dla przejść kwantowych w atomach przy emisji elektr. promieniowania dipolowego, 1930 podał teorię elektr. promieniowania kwadrupolowego; Ursprung und Entwicklung der älteren Quantentheorie (1933), Wektory i tensory (1950), Kwantowa teoria atomu (1954), Mechanika teoretyczna (1955, wspólnie z W. Królikowskim), Sommerfeldsche Polynommethode (1972); 1951 otrzymał nagrodę państw. I stopnia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia