Roztocze
 
Encyklopedia PWN
Roztocze,
południowo-wschodnia część Wyż. Lubelsko-Lwowskiej, w Polsce i na Ukrainie, między Kotliną Sandomierską na południowym zachodzie a Wyż. Wołyńsko-Podolską na wschodzie i południowym wschodzie;
tworzy wał ciągnący się od okolic Kraśnika w kierunku południowo-wschodnim po okolice Lwowa (dł. ok. 180 km, szer. — 14 km); pod względem geol. jest skrzydłem płaskiego antyklinorium kredowego przykrytego skałami trzeciorzędu i miejscami czwartorzędu; od Kotliny Sandomierskiej jest oddzielone serią uskoków; wys. ponad 300 m, najwyższe wzniesienie w granicach Polski — Długi Goraj, 391,5 m (Roztocze Wschodnie); znaczne wysokości względne — 100–150 m; przez Roztocze przebiega dział wodny między Bugiem (dopływy — Sołokija i Huczwa) i Wieprzem a Sanem (dopływy — Szkło, Lubaczówka, Tanew); Roztocze dzieli się na 3 podregiony fizycznogeogr.: Roztocze Zachodnie (najniższe, pokryte płaszczem lessu, rozcięte siecią wąwozów), Roztocze Środkowe (zbudowane z piaskowców i wapieni litotamniowych, subsekwentne doliny górnego Wieprza, Sołokiji, Tanwi, na rzekach niewielkie wodospady), Roztocze Wschodnie (najwyższe, najmniej rozczłonkowane); w zachodniej części Roztocza Środkowego znajduje się Roztoczański Park Narodowy; region atrakcyjny turystycznie.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Roztoczański Park Narodowy fot. P. Fabijański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Roztocze, okolice Zwierzyńca fot. A. Szymański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia