Rouen
m. w północnej Francji, nad dolną Sekwaną;
[ruạ̃] 
,
, Rouen
Encyklopedia PWN
— 110 tys. mieszk. (2017), zespół miejski 553 tys. mieszk. (2009); wielki port mor.-rzeczny (przeładunki 20,7 mln t, 2001), położony na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunik.; wraz z Hawrem obsługuje wymianę handl. Regionu Paryskiego; ośr. finansowo-handl.; przemysł metal., petrochemiczny, nawozów sztucznych, papierniczy oraz włók. (gł. bawełn.), spoż. i stoczn.; duży węzeł kol. i drogowy, połączenie autostradą z Paryżem, Hawrem i Caen; port lotn.; uniw. (zał. 1964); liczne muzea, m.in. sztuk pięknych, P. Corneille’a.
Historia. W starożytności gród galijski, następnie rzymskie m. Rotomagus; od ok. 260 biskupstwo (potem arcybiskupstwo); od 911 stol. księstwa Normandii; ważny port rzeczny — ośr. handlu (z Anglią, Hanzą) i rzemiosła (sukno); ok. 1170 samorząd; 1204 włączone do domeny król.; 1382 powstanie lud. i utrata samorządu; w czasie wojny stuletniej 1419–49 w rękach Anglików, 1431 miejsce spalenia na stosie Joanny d’Arc; od 2. poł. XV w. rozkwit miasta związany z handlem kolonialnym i wyrobem fajansów; od 1499 siedziba sądu, przekształconego 1515 przez Franciszka I w parlament; w XVI–XVII w. ośr. hugenotów; po wybuchu rewolucji fr. 1789 ośr. rojalistów; w XIX w. dalszy rozwój, centrum przem.-handlowe.
Zabytki. Gotycka katedra Notre Dame (1145–2. poł. XIII w., XIV, XV–pocz. XVI w.) z witrażami (XIII–XV w.), odrestaurowana po zniszczeniach 1944; liczne kościoły, m.in. got. kościół opacki St. Ouen (XIV–pocz. XVI w.), późnogot. kościoły St. Maclou i St. Vincent (XV/XVI w.); kościół Ste Madeleine (XVIII w.); wieża Joanny d’Arc (XIII w.); beffroi (XIV w.); Pałac Sprawiedliwości (XV/XVI w.), jeden z najpiękniejszych przykładów gotyku płomienistego w Normandii; pałace i domy (XV–XVIII w.); ratusz (XVIII w.).
