Rostów nad Donem, Rostọw-na-Donụ,
m. na południu eur. części Rosji, na pr. brzegu Donu, 46 km od jego ujścia do M. Azowskiego;
Rostów nad Donem
Encyklopedia PWN
duży ośr. przem., kult. i nauk.; jeden z największych ośr. produkcji maszyn roln. w Rosji (zakłady Rostsielmasz i Krasnyj Aksaj); przemysł stoczn., elektrotechniczny, chem., spoż., obuwniczy, odzieżowy, materiałów budowlanych, drzewny, fabryka helikopterów, fabryka instrumentów klawiszowych; węzeł kol.; 9 szkół wyższych (w tym uniw., zał. 1917); muzea.
Historia. Założony 1749 jako punkt celny i port rzeczny; od 1761 twierdza; od 1796 miasto powiatowe (ujezd) i ośr. handlu zbożem („wrota Kaukazu”); po połączeniu linią kol. z Charkowem, Woroneżem i Władykaukazem (lata 70. XIX w.) 1888 włączony do Obwodu Wojska Dońskiego; na pocz. XX w. jedno z najbardziej uprzemysłowionych miast południowej Rosji; w latach wojny domowej do 1920 w rękach białej armii; od 1937 stol. obwodu; w czasie II wojny światowej od 1941 obiekt walk sowiecko-niem., VII 1942–III 1943 okupowany przez Niemców.
Zabytki. Sobór (2. poł. XVIII w.), budowle użyteczności publicznej z końca XIX i pocz. XX w. (m.in. teatr, bank, uczelnie); budowle z lat 20. i 30. XX w. (m.in. Teatr M. Gorkiego 1930–35).
