Ronsard Pierre

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Ronsard

[rąsạ:r]

Pierre de , ur. 11 IX 1524, zamek La Possonnière k. Couture-sur-Loir, zm. 27 XII 1585, Saint-Cosme-en-l’Isle k. Tours,

poeta francuski;

najwybitniejszy przedstawiciel renes. poezji fr., zw. księciem poetów; przywódca Plejady; oficjalny poeta dworski Karola IX; uprawiał gat. lit. znane w antyku, m.in. odę (Odes, księgi 1–5 1550–53), hymn (Les hymnes, księgi 1–2 1555–56), epopeję (La Franciade 1572 — próba chybiona i nie ukończona) oraz przejęty z literatury wł. sonet (Les amours, księgi 1–2 1552–56, Sonnets pour Hélène 1578); w czasie wojen rel. pisał poezje polit. broniące religii katol. i jedności nar. (m.in. Discours des misères de ce temps 1562); mimo pewnego skrępowania wzorami klas., kompozycyjne, prozodyczne i leksykalne innowacje i próby Ronsarda stworzyły wzór dla poezji eur. XVI w.; wybory pol.: Szesnaście sonetów miłosnych (1926), Poezje (1956), Antologia poezji francuskiej (t. 1 1966).

Bibliografia

M. BRAHMER Kochanowski — Ronsard, Warszawa 1968.