Rodakowski Henryk

Rodakowski Henryk, ur. 9 VII 1823, Lwów, zm. 28 XII 1894, Kraków,

malarz; wybitny portrecista;

jeden z najwybitniejszych polskich portrecistów XIX w.; uczył się w Wiedniu; 1846–67 przebywał w Paryżu, gdzie studiował u L. Cognieta. Pierwszymi pracami Rodakowskiego były biedermeierowskie akwarelowe portreciki; we Francji namalował kilka szkicowych kompozycji o tematyce historycznej i współczesnej, utrzymanych w duchu romantyczno-patriotycznym; stworzył serię portretów: ojca (1850), siostry (1858), L. Kaplińskiego (1862), brata Maksymiliana (1863), ciotki B. Singer (1863), pasierbicy Leonii B. Blühdorn (1871), W. Dzieduszyckiego (1880). Portret gen. H. Dembińskiego (1852) i portret matki (1853), wystawiane na Salonach w Paryżu przyniosły Rodakowskiemu sławę europejską; obrazy te, o spokojnej kompozycji, wyróżniają się wnikliwą charakterystyką psychologiczną przy świetlistości barw i precyzyjnym rysunku. W twórczości Rodakowski łączył elementy romantyzmu i akademickiego realizmu; zgodnie z duchem czasu namalował parę wielkich kompozycji historycznych (Posłowie u Sobieskiego 1861, Wojna kokosza 1872); interesował się tematyką ludową (cykl akwarel Album Pałahickie 1867–68). Lata 1867–89 spędził we Lwowie i w majątku Bortniki. U schyłku życia przebywał w Zakopanem i Krakowie, gdzie rozwinął ożywioną działalność w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w Muzeum Narodowym i w Szkole Sztuk Pięknych.

Bibliografia

W. KOZICKI Henryk Rodakowski, Warszawa 1972.

Henryk Rodakowski, Wojna kokosza, 1872 — Muzeum Narodowe, Warszawa

Rodakowski Henryk, Portret gen. Henryka Dembińskiego, 1852 — Muzeum Narodowe, Kraków