ricercar
 
Encyklopedia PWN
ricercar
[riczerkạr] Wymowa,
zw. też tiento, capriccio, canzona, fantasia,
muz. XVI–XVII w. utwór na zespół instrumentalny lub instrument solo (lutnia, organy);
uprawiano 2 rodzaje ricercaru: imitacyjny (w twórczości m.in.: A. Gabrielego, G. Frescobaldiego, J.P. Sweelincka), wzorowany na motecie przeimitowanym, będący wstępną formą fugi, i swobodny (w muzyce lutniowej i organowej XVI w.), o charakterze improwizacyjnym, zbliżony do preludium, stanowiący początkową fazę rozwoju figuracyjnej toccaty.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia