Riabinin Jan
 
Encyklopedia PWN
Riabinin Jan, pseud. Eugeniusz Barroux, ur. 22 VIII 1878, Lublin, zm. 20 VII 1942, tamże,
archiwista, historyk;
1904–19 archiwista w Archiwum Gł. Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Moskwie, uporządkował i oprac. akta władz Rzeczypospolitej, wywiezione tam po 1794 z Warszawy, wydając Archiw Carstwa Polskago (1914); od 1928 kustosz Archiwum Państw. w Lublinie; badacz dziejów Lublina, opublikował m.in.: Karta z dziejów ruchu społecznego w byłej guberni lubelskiej 1906–1914 (1924), Lublin i Lubelskie w przededniu powstania styczniowego (1925) oraz liczne studia do historii tego miasta w okresie staropol., gł. w serii «Materiały do monografii Lublina»; wyd. źródeł: Lauda miejskie lubelskie XVII w. (1934) i Materiały do historii miasta Lublina 1317–1792 (1938).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia