Radzyń Podlaski

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Radzyń Podlaski,

m. powiatowe w województwie lubelskim, na Równinie Łukowskiej, nad Białką (prawy dopływ Tyśmienicy).

Ludność miasta: ogółem — 15,7 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 826,8 os/km² (2019)

Powierzchnia: 19 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°37′E, szerokość geograficzna: 51°47′N

Data założenia miasta: XV w.

Prawa miejskie: nadanie praw — 1468

Oficjalne strony WWW: www.radzyn-podl.pl

Założony w XV w.; do XVI w. pod nazwą Kozirynek; własność król.; prawa miejskie 1468; w 2. poł. XVI w. ośr. reformacji; w XVIII w. rezydencja Potockich; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; rozwój gospodarczy w XIX w.; w czasie okupacji niem. do 1942 getto (ponad 2 tys. osób wywiezionych w większości do ośr. zagłady w Treblince); rejon działalności partyzanckiej AK; 1867–1975 siedziba powiatu. Ośrodek usługowy regionu roln.; przemysł spoż. (przedsiębiorstwo Spomlek z wytwórnią mleka w proszku oraz serów twardych i masła, zamrażalnia owoców i warzyw, młyn, kaszarnia), odzieżowy, wytwórnie narzędzi gosp. i urządzeń handl., wytwórnia pasz; ośr. oświat., m.in. med. studium zaw.; renes.-manierystyczny kościół (1641; wewnątrz manierystyczny nagrobek Mniszchów — pocz. XVII w.); późnobarok. pałac Potockich, jedna z najwspanialszych rezydencji magnackich w Polsce (1750–58 — J. Fontana, spalony 1944, odbud.) z rokokowymi rzeźbami i dekoracją fasad (J.Ch. Redler), pozostałości ogrodu geom. (poł. XVIII w.), oranżeria (1750–58 — Fontana) z rzeźbami Redlera.

Radzyń Podlaski, pałac Potockich