radiolatarnia,
radiostacja nadawcza naziemna (nadajnik radiowy) o znanej pozycji nadająca sygnały wykorzystywane w radionawigacji, w tym sygnał identyfikacyjny;
radiolatarnia
Encyklopedia PWN
ob. (2003) radiolatarnie stosuje się gł. w nawigacji lotn.; rozróżnia się radiolatarnie bezkierunkowe — służące jako obiekty namierzania za pomocą radionamierników, i radiolatarnie kierunkowe — wyznaczające 1 lub więcej kierunków (sektorów) w przestrzeni; radiolatarnie bezkierunkowe stosuje się do wytyczania korytarzy lotn., radiolatarnie jednokierunkowe — w systemach lądowania: jako radiolatarnie kursowe, radiolatarnie ścieżki schodzenia, radiolatarnie znakujące pozycję (z pionową charakterystyką promieniowania); radiolatarnie kierunkowe obrotowe służą do uzyskania linii pozycyjnej z namiaru, bez użycia radionamiernika; niektóre typy radiolatarni (np. radiolatarnie systemu TACAN) są zintegrowane z dalmierzem i umożliwiają równoczesne określenie odległości od radiolatarni; zasięg radiolatarni lotn. wynosi nawet 5000 km; radiolatarnią nazywa się także radiostacje systemów nawigacyjnych.
