Rada Trzech

Rada Trzech,

organ władzy wykonawczej, powołany VIII 1954 przez przedstawicieli większości stronnictw politycznych uchodźstwa polskiego w Welkiej Brytanii;

powstała po odrzuceniu przez część obozu prezydenckiego (A. Zaleskiego) warunków ugody ze stronnictwami opozycyjnymi, od 1949 tworzącymi Radę Polityczną; Akt Zjednoczenia Narodowego zaakceptowały: PPS, SN, Polski Ruch Wolnościowy „Niepodległość i Demokracja”, PSL-Odłam Jedności Narodowej, SP, Liga Niepodległości Polski, Niezależna Grupa Społeczna oraz większość wyższych oficerów; VII 1956 Rada Jedności Narodowej nadała Radzie Trzech uprawnienia prezydenta RP na uchodźstwie; w skład Rady wchodzili: generał W. Anders (do 1970), T. Arciszewski (do 1955), E. Raczyński, generał T. Komorowski (od 1956), generał R. Odzierżyński (1966–68), S. Mglej (1968–69), A. Urbański (od 1969), generał S. Kopański (od 1970); Rada Trzech podporządkowała się Komisja Główna Skarbu Narodowego, podlegała Egzekutywie Zjednoczenia Narodowego; po śmierci Zaleskiego uznała S. Ostrowskiego za prezydenta RP na uchodźstwie i VII 1972 rozwiązała się.