Quedlinburg
m. w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, u podnóża gór Harz, nad rz. Bode (dopływ Soławy).
[kwẹ:dlınburk] 
,
Kwedlinburg,
, Quedlinburg
Encyklopedia PWN
Po raz pierwszy wzmiankowany 922; osada powstała koło ufundowanego 936–37 opactwa żeńskiego; w XIII w. połączona z lokowanym wówczas nowym miastem; 1698 Q. uzyskała Brandenburgia, 1813 — ostatecznie Prusy. — 21,1 tys. mieszk. (2009); przedsiębiorstwa budowlane (zwłaszcza specjalizujące się w konserwacji zabytków); przemysł precyzyjny, chem. (w tym farm.), metal., papierniczy; ośr. turyst.; jedno z najlepiej zachowanych średniow. miast niem. (zespół wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO); wyróżnia się zabudową — domy konstrukcji szkieletowej (XIV–XVII w.); rom. kolegiata (XI–XII w., restaurowana XIX w.) z rom. kryptą; kościoły parafialne z pozostałościami późnorom. i got., m.in. prezbiterium kościoła Benedyktynów (2. poł. XIV w.); pozostałości obwarowań miejskich; zamek (XVI, XVIII w.) — ob. muzeum. W okolicy Q. ogrodnictwo (hodowla nasion warzyw).
