Pudowkin Wsiewołod I., ur. 28 II 1893, Penza (Rosja), zm. 30 VI 1953, Dubułty k. Rygis,
ros. reżyser filmowy i teoretyk filmu.
Pudowkin Wsiewołod I.
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Uczeń i współpracownik W. Gardina i L. Kuleszowa; świat. sławę przyniosły Pudowkinowi filmy: dramat Matka (1926 wg M. Gorkiego), uznany za arcydzieło film., Koniec Sankt Petersburga (1927) oraz Burza nad Azją (1929); filmy te ze względu na nowatorski montaż, dynamiczną i poet. narrację oraz kunsztowną plastykę kadrów stanowią szczytowe osiągnięcia ros. kina niemego; wraz z S. Eisensteinem i G. Aleksandrowem twórca założeń programowych kina dźwiękowego (m.in. rozkwit asynchronizmu i teoria tzw. scenariusza emocjonalnego oraz zasady aktorstwa filmowego); twórca filmów współcz. (Dezerter 1933, Zwycięstwo 1938, Odzyskane szczęście 1953) i hist. (Suworow 1941, Admirał Nachimow 1947); Wybór pism (1956), Dzieła zebrane (t. 1–3 1974–76).
