przenikalność magnetyczna, μ,
wielkość fiz. charakteryzująca właściwości magnet. ośrodka;
przenikalność magnetyczna
Encyklopedia PWN
określa zdolność ośr. do zmiany indukcji magnet. 
pod wpływem zewn. pola magnet. o natężeniu 
; przenikalność magnetyczna ośrodków izotropowych jest skalarem i jest określona wzorem: = μ; w ośr. anizotropowych przenikalność magnetyczna jest tensorem. Do opisu właściwości magnet. ośr. wprowadza się zazwyczaj przenikalność magnetyczną względną μρ, przy czym μ = μ0μρ, gdzie μ0 — przenikalność magnetyczna próżni. W układzie SI μ0 = 4π · 10–7 H/m. Ze względu na wartość μρ ciała dzielą się na diamagnetyki (μρ< 1), paramagnetyki (μρ > 1) i ferromagnetyki (μρ ≫ 1). Przenikalność magnetyczna mierzona w stałym polu magnet. nazywa się przenikalnością magnetyczną statyczną, a w polu zmiennym przenikalnością magnetyczną dynamiczną; różnią się one między sobą wskutek wpływu prądów wirowych, lepkości magnet. i zjawisk rezonansowych na namagnesowanie w polach zmiennych.
pod wpływem zewn. pola magnet. o natężeniu ; przenikalność magnetyczna ośrodków izotropowych jest skalarem i jest określona wzorem: = μ; w ośr. anizotropowych przenikalność magnetyczna jest tensorem. Do opisu właściwości magnet. ośr. wprowadza się zazwyczaj przenikalność magnetyczną względną μρ, przy czym μ = μ0μρ, gdzie μ0 — przenikalność magnetyczna próżni. W układzie SI μ0 = 4π · 10–7 H/m. Ze względu na wartość μρ ciała dzielą się na diamagnetyki (μρ< 1), paramagnetyki (μρ > 1) i ferromagnetyki (μρ ≫ 1). Przenikalność magnetyczna mierzona w stałym polu magnet. nazywa się przenikalnością magnetyczną statyczną, a w polu zmiennym przenikalnością magnetyczną dynamiczną; różnią się one między sobą wskutek wpływu prądów wirowych, lepkości magnet. i zjawisk rezonansowych na namagnesowanie w polach zmiennych. 
