pryzmat Wollastona, dwójłomny pryzmat polaryzujący,
kostka złożona z 2 prostokątnych pryzmatów z kryształu dwójłomnego, służąca do rozdzielania wiązki światła na 2 promienie spolaryzowane liniowo w płaszczyznach wzajemnie prostopadłych i rozchodzące się pod pewnym kątem względem siebie
pryzmat Wollastona
Encyklopedia PWN
pryzmaty są wycięte w taki sposób, że oś opt. jednego z nich (ABD) jest równoległa do krawędzi AB kostki, a drugiego (BCD) prostopadła do płaszczyzny rysunku; promień światła padający prostopadle na ściankę AB rozdziela się na 2 promienie — zwyczajny i nadzwyczajny (dwójłomność), które rozchodzą się w pryzmacie z różnymi prędkościami w tym samym kierunku. W drugim pryzmacie promień, który był zwyczajny, staje się nadzwyczajny i odwrotnie; zatem przy wejściu do drugiego pryzmatu prędkość jednego z nich rośnie, drugiego zaś maleje (którego z nich — zależy od rodzaju kryształu) i promienie załamują się w przeciwnych kierunkach; pryzmat Wollastona wykonuje się zwykle z kwarcu, kalcytu lub szpatu isl., skleja balsamem kanad., jeśli jest przeznaczony do pracy w widzialnym obszarze widma światła, natomiast gliceryną albo olejem w przypadku pracy w nadfiolecie; pryzmat Wollastona stosuje się w rozmaitych przyrządach polaryzacyjnych; został skonstruowany przez przyrodnika bryt. W.H. Wollastona.
