promieniowanie synchrotronowe

promieniowanie synchrotronowe, promieniowanie betatronowe,

fiz. promieniowanie elektromagnetyczne emitowane przez naładowane cząstki poruszające się z prędkością relatywistyczną po zamkniętej orbicie;

jest rodzajem promieniowania hamowania. Na cząstkę naładowaną, poruszającą się w kierunku prostopadłym do linii pola magnet., działa siła Lorentza, pod której działaniem cząstka porusza się po torze krzywoliniowym (kołowym lub spiralnym); występujące w takim ruchu przyspieszenia są przyczyną promieniowania synchrotronowego. Promieniowanie synchrotronowe powstaje w betatronach, synchrotronach elektronowych; widmo promieniowania obejmuje częst. opt., rentgenowskie i krótsze. W skali astr. promieniowanie synchrotronowe jest obserwowane w zakresie fal o częst. radiowych i opt.; radiowe promieniowanie synchrotronowe dochodzi ze wszystkich kierunków w Galaktyce; źródłami promieniowania synchrotronowego opt. są obszary, w których występują bardzo silne pola magnet. i elektrony o wielkich energiach.