prażenie
 
Encyklopedia PWN
prażenie,
ogrzewanie substancji stałych w wysokiej temperaturze, niższej od ich temperatury topnienia, w celu spowodowania przemian fiz. lub chem.;
rozróżnia się prażenie: utleniające, prowadzone w obecności utleniaczy, np. tlenu z powietrza (np. przemiana ZnS w ZnO), redukujące, prowadzone w obecności reduktorów, np. węgla, tlenku węgla, oraz kalcynujące, zw. kalcynacją — termiczny rozkład substancji z wydzieleniem lotnych związków, najczęściej wody, ditlenku węgla (np. kalcynacja wodorowęglanu sodu: 2NaHCO3 = Na2CO3 + H2O + CO2; w chem. analizie wagowej prażenie osadu ma na celu doprowadzenie go do postaci o ustalonym składzie stechiometrycznym.
W metalurgii p. jest stosowane jako operacja przygotowawcza; w przypadku rud metali i ich koncentratów, w zależności od składu miner., p. przeprowadza się powyżej charakterystycznych temperatur: tzw. temperatury zapłonu (w przypadku siarczkowych rud metali), od której począwszy proces przebiega samoczynnie (egzotermicznie) bez dostarczania ciepła z zewnątrz, oraz tzw. temperatury inwersji (w przypadku rud węglanowych), w której prężność lotnego związku z rozkładu termicznego osiąga wartość otaczającego ciśnienia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia