Potenza
m. w południowych Włoszech, w Apeninie Lukańskim, na wschód od Salerno;
[potẹnca],
Potenza
Encyklopedia PWN
stolica regionu Basilicata i ośr. adm. prow. Potenza. Starożytna Potentia, zał. 267 p.n.e., nowocz. miasto i rzymski węzeł komunik.; w VI w. włączona do Lombardii; we wczesnym średniowieczu w składzie Księstwa Benewentu, potem księstwa Salerno; XI–XII w. w Królestwie Sycylii, następnie w Królestwie Neapolu; od 1806 stol. regionu Basilicata; po 1815 w Królestwie Obojga Sycylii; znaczący udział w ruchu risorgimento i rewolucji 1848; P. pierwsza w południowych Włoszech powstała (1860) przeciwko rządom Burbonów; wielokrotnie niszczona przez trzęsienia ziemi i odbudowywana, m.in. 1273, 1857 i ostatnio 1980. Ośr. handl. regionu roln.; przemysł materiałów budowlanych, spoż., maszyn. (m.in. silniki elektr.), drzewny; węzeł kol. i drogowy; muzeum; katedra (XII, XVIII w.); kościoły: S. Michele (XII–XIII w.), S. Maria del Sepolcro (XIII w.), S. Francesco (XIII, XV w.).
