Posejdon

Posejdon, Poseidṓn,

mit. gr. bóg głębin morskich i ziemskich oraz koni;

syn Kronosa i Rei, brat Zeusa i Hadesa, z którymi dzielił władzę nad światem, mąż Amfitryty; ojciec licznego i potwornego potomstwa; przedstawiany zwykle na rydwanie unoszącym się na falach, w otoczeniu wielu bóstw mor.; atrybutem władzy Posejdona był trójząb, którym bóg dobywał wodę ze skały, burzył i uśmierzał fale; w mitologii rzymskiej — Neptun; wyobrażenia Posejdona występują na gr. wazach, monetach i rzeźbach (m.in. Posejdon z Aten, Posejdon z Artemizjonu, Posejdon z Milos, Spór Posejdona z Ateną — grupa z zachodniego przyczółka Partenonu); w sztuce nowoż. częsty temat w malarstwie (m.in. P. Tibaldi, P.P. Rubens) i rzeźbie (J. Sansovino; fontanny barok.).

Sunion, kolumnada świątyni Posejdona (ok. 440 p.n.e.)

Cellini Benvenuto, Solniczka Franciszka I, 1543 — Kunsthistoriches Museum, Wiedeń